martes, 25 de septiembre de 2012

Dinamarca (II)

Dia 3: O terceiro dia (estou a escribir dende un ordenador danes, asi que non hai tiles, nin enhes, nin nada... iso si, hai æ, ø, å, ¤ e §... mola!!!) iniciamos a viaxe dende Copenhague ate Hjørring (agora si que o pode escribir ben) en autobus: 7 horas de viaxe polas planicies danesas (non hai montanhas) e cruzando o mar por pontes ou tuneles entre as illas e o continente que forman o pais. A chegada, recepcion por parte da directora, alguns profesores e profesoras, e o alumnado que recibia aos nosos nas suas casas, quen se encargou de facer a cea a base de pratos tipicos da zona. A continuacion, marchei con Bent, profesor de Castelan e Relixion no instituto, a sua casa, xa que ate o xoves quedarei con el na sua casa. Conhecin a sua dona e a seu fillo pequeno, e por suposto, a sua cadela (espero lembrarme do nome noutra ocasion para podelo escribir ben), quen me olisqueou toooodo o que quixo. Un bo tempo de toma de contacto sobre a situacion de Espanha en comparacion con Dinamarca, e a durmir, que xa cumpria. Dia 4: Cedo, moi cedo, me erguin para un almorzo danes (e dicir, abundante e potente), e primeira sorpresa, xa que, para a minha comodidade de movemento, e non ter que depender de Bent, deixoume unha bicicleta, coa que nos achegamos ao instituto a traves dun fermoso parque. Cafecinho na sala de profesores, onde me presentaron a varios companheiros de materia, e reencontro co alumnado e as minhas companheiras de fatigas, Ita e Carme. Dia de clases e inevitables comparacions entre os sistemas educativos de ambolos dous paises... e unha enorme envexa ao ver as aulas de musica (hai 5 profesores, con cadansua aula, e un par delas mais grandes para recitais, ensaios e demais!!!), coa sua equipacion, e saber que as extraescolares que se fan contan non horario lectivo. Pero como non e lugar de comentar isto polo miudo, dicir que, polo xeral, hai cousas que se poderian levar a cabo en Galiza e Espanha, e outras que non as vexo moi posibles, tanto polo noso xeito de ser, como polas imposibilidades de espazo, tempo, e por suposto economicas... Mais ainda non acabou o dia (son as 16:49), asi que xa completarei esta narracion noutro momento...

No hay comentarios: