miércoles, 12 de diciembre de 2012
Música Popular Urbana (4º ESO II)
Hoxe toca un vídeo feito polo alumnado de música do grupo II de 4º de ESO, no que, por medio de beatbox, representaron nas pasadas semanas diferentes estilos musicais da chamada "música popular urbana"... Desfrutádeo!!!
Concerto de Santa Icía en TeleVinte!!!
Velaquí tedes a reportaxe que TeleVinte fixo do Concerto de Santa Icía celebrado no IES o pasado 22 de novembro... Botádelle un ollo!
lunes, 19 de noviembre de 2012
miércoles, 31 de octubre de 2012
Relatos con banda sonora (Concurso de microrrelatos)
Contar historias y hacerlo de manera creíble requiere fascinar, asaltar al
lector por sus cinco sentidos, invadirlo hasta que se deja arrastrar a ese
mundo de fantasía que le propone el texto. El cine -¡tócala, Sam!- lo ha sabido
siempre y son miles las bandas sonoras que están unidas en nuestro recuerdo a
historias e imágenes que nos conmovieron y nos conmoverán.
La literatura lo tiene más
difícil, pero sus autores nunca han renunciado a convertir la música en parte
de sus textos. De los acordes de jazz de cualquier novela negra ; la canción monocorde de los piratas de John
Silver a las canciones de la vida de
Flanagan son muchas las grandes obras
literarias en las que una melodía juega un papel fundamental, encierra o
precipita el conflicto, retrata a los personajes, crea la atmósfera justa o,
simplemente, aparece por allí, una o varias veces, para convencer al lector de
la existencia de ese mundo al que ha sido arrastrado por la magia de la
ficción.
Este trimestre el departamento de Música y el departamento de
Lengua Castellana y Literatura del IES
Lama das Quendas premiarán los mejores
microrrelatos inspirados en canciones.
INSTRUCCIONES PARA
PARTICIPAR
En la clase de música de 2º de ESO propondremos tres canciones y podréis elegir
una de ellas para inspirar vuestros microrrelatos. Elegiremos tres relatos al finalizar el trimestre y los tres finalistas
competirán durante la última semana de clases de diciembre de por llevarse el premio al mejor relato con
banda sonora del trimestre: la publicación del mismo con la banda sonora en el
Blog de música y en el de la biblioteca
La extensión de los microrrelatos no podrá superar las cien palabras.
La extensión de los microrrelatos no podrá superar las cien palabras.
DECÁLOGO PARA ESCRIBIR
MICROCUENTOS
1. Un microcuento es una
historia mínima que no necesita más que unas pocas líneas para ser contada, y
no el resumen de un cuento más largo.
2. Un microcuento no es una
anécdota, ni una greguería, ni una ocurrencia. Como todos los relatos, el
microcuento tiene planteamiento, nudo y desenlace y su objetivo es contar un
cambio, cómo se resuelve el conflicto que se plantea en las primeras líneas.
3. Habitualmente el periodo
de tiempo que se cuente será pequeño. Es decir, no transcurrirá mucho tiempo
entre el principio y el final de la historia.
4. Conviene evitar la proliferación de
personajes. Por lo general, para un microcuento tres personajes ya son
multitud.
5. El microcuento suele
suceder en un solo escenario, dos a lo sumo. Son raros los microcuentos con
escenarios múltiples.
6. Para evitar alargarnos
en la presentación y descripción de espacios y personajes, es aconsejable
seleccionar bien los detalles con los que serán descritos. Un detalle bien
elegido puede decirlo todo.
7. Un microcuento es, sobre
todo, un ejercicio de precisión en el contar y en el uso del lenguaje. Es muy
importante seleccionar drásticamente lo que se cuenta (y también lo que no se
cuenta), y encontrar las palabras justas que lo cuenten mejor. Por esta razón,
en un microcuento el título es esencial: no ha de ser superfluo, es bueno que
entre a formar parte de la historia y, con una extensión mínima, ha de desvelar
algo importante.
8. Pese a su reducida extensión y a lo mínimo del
suceso que narran, los microcuentos suelen contar algo muy pequeño, pero que tiene un
significado muy grande.
9. Es muy conveniente
evitar las descripciones abstractas, las explicaciones, los juicios de valor y
nunca hay que tratar de convencer al lector de lo que tiene que sentir. Contar
cuentos es pintar con palabras, dibujar las escenas ante los ojos del lector
para que este pueda conmoverse (o no) con ellas.
10. Piensa distinto, no te
conformes, huye de los tópicos. Uno no escribe (ni microcuentos ni nada) para
contar lo que ya se ha dicho mil veces.
PARTICIPACIÓN
El profesor de música propondrá tres piezas musicales en las que los participantes deberéis inspiraros para escribir un microcuento.
El profesor de música propondrá tres piezas musicales en las que los participantes deberéis inspiraros para escribir un microcuento.
Los alumnos de 2º de ESO entregaréis vuestros microcuentos con título, cuya extensión no podrá sobrepasar las cien (100.-) palabras al profesor de música ( Juan Vázquez Vázquez) o a la profesora de Lengua Castellana de 2º de ESO ( Carmen Pérez Hernández).Por la parte posterior del folio anotaréis vuestro nombre, apellidos y curso. Podréis presentar tantos microcuentos como deseéis pero todos deben entregar, al menos, uno.
El microcuento deberá presentarse
escrito en lengua castellana, deberá ser original e inédito (esto es, no debe
haber sido publicado en ningún medio o soporte).
El plazo para entregar los microcuentos se abrirá el próximo 5 de noviembre de 2012 y terminará el 13 de diciembre de 2012.
SELECCIÓN DE GANADORES
a) Finalistas:
El jurado estará compuesto por los dos profesores de las asignaturas implicadas.
En ningún caso dos o más microcuentos
de un mismo autor podrán ser finalistas. En caso de producirse esta situación,
solo uno de los microcuentos (elegido por el autor) conservará la condición de
finalista y los demás serán sustituidos por el siguiente relato más votado.
b) Ganador final:
De entre los tres
microcuentos finalistas, se seleccionará el microcuento ganador del presente
concurso. En esta votación final participarán los alumnos del centro que deseen
hacerlo en la urna que se dispondrá al
efecto delante del aula de música
durante los recreos de la semana
del 17 al 21 de diciembre. Cada voto
llevará nombre y apellidos y curso del votante para evitar duplicidad de voto.
Una vez realizado el
recuento, en caso de empate, se procederá a realizar la última votación por
parte de los dos profesores convocantes
y de los tres finalistas que, en ningún caso podrán votarse a sí mismos.
La elección del microcuento ganador final se comunicará a su autor por los organizadores del mismo en la primera semana de enero de 2013.
La elección del microcuento ganador final se comunicará a su autor por los organizadores del mismo en la primera semana de enero de 2013.
c) Cuestiones generales:
El jurado se reserva el
derecho de no admitir a concurso aquellos microcuentos que, entre otros,
atenten contra los derechos a la intimidad, honor y propia imagen de terceros,
o que contengan connotaciones racistas,
sexistas y/o discriminatorias, comentarios obscenos, lascivos, difamatorios o
cualesquiera otros que atenten contra la dignidad de terceros, contra la moral
y/o contra el orden público.
Toda decisión del jurado será irrevocable, pudiendo declarar el premio desierto, si tras un análisis minucioso de los microcuentos entregados, ninguno tuviera la calidad suficiente.
Toda decisión del jurado será irrevocable, pudiendo declarar el premio desierto, si tras un análisis minucioso de los microcuentos entregados, ninguno tuviera la calidad suficiente.
lunes, 15 de octubre de 2012
El aparato fonador (1º BACH)
Fonación: trabajo muscular realizado para emitir sonidos inteligibles, es decir, para que exista la comunicación oral.
-El término "aparato fonador" es el nombre que designa al conjunto de órganos que intervienen en la articulación del lenguaje:
·Laringe
· Labios
· Lengua
· Paladar
· Mandíbula
· Cavidad nasofaríngea (también llamada faringe superior, pues arranca de la parte superior de la cavidad nasal)
La componen tres grupos de órganos:
Órganos de respiración (pulmones, bronquios y tráquea)
Órganos de fonación (laringe, cuerdas vocales…)
Órganos de articulación (paladar, dientes, lengua, glotis…)
Además, el correcto funcionamiento del aparato fonador lo controla el sistema nervioso.
Producción de la voz:
La voz se produce en el momento de la expiración del aire. Éste, expulsado por los pulmones, pasa por los bronquios y la tráquea, hasta llegar a la laringe. Es aquí cuando se produce la voz, ya que el aire, al encontrar la glotis cerrada, empuja para salir y hace vibrar las cuerdas vocales.
Cuando las cuerdas vocales se juntan, el aire choca contra ellas, produciendo el sonido que denominamos voz. La flexibilidad de las cuerdas vocales, permite diferenciar los distintos tipos de voces(tenor, contralto, soprano…). El sonido producido en las cuerdas vocales es muy débil, por lo que debe ser amplificado. Esto tendrá lugar en los resonadores nasal, bucal y faríngeo, donde se producen modificaciones en ciertos sonidos. La voz humana es moldeada por los siguientes articuladores: paladar, glotis, lengua, dientes y labios. La posición concreta de los articuladores, determinará el sonido que emite la voz.
El efecto más importante de las cuerdas vocales es la producción de una vibración audible en los llamados sonidos sonoros, en contraste con los sonidos sordos, en cuya producción no vibran las cuerdas vocales. En el español, todas las vocales y muchas mayúsculas son sonoras.
El control del habla se realiza en el área de Broca, situada en el hemisferio izquierdo del cerebro.
O cerebro (1º BACH)
CEREBRO
O cerebro é un órgano moi complexo. O cal nos deu a oportunidade de coñecer moitas cousas.
O cerebro cambio de volume según foi pasando o tempo, polo cal ten un consumo maior de enerxía. O cerebro controla todas as actividades do corpo humano, así como o pensamento, comportamento e demais actividades.
Posúe miles de millóns de células nerviosas chamadas neuronas. O cerebro recibe continuamente información sensorial, rapidamente analiza estes datos e logo responde, controlando as accións e funcións corporais.
O cerebro está formado por dous hemisferios cerebrais, estes ocupan a maior parte do cerebro humano. A súa gran superficie o seu complexo desenvolvemento xustifican o nivel superior de intelixencia dos seres humanos . Unha fisura lonxitudinal divide os hemisferios en dereito e esquerdo.
A cortiza cerebral presenta unha capa superficial denominada sustancia gris (cortiza cerebral) e unha capa interior denominada sustancia branca.
Os investigadores divídena en tres partes: unha consiste nas áreas sensoriais, a segunda é a área motora e a terceira categoría componse das partes restantes da cortiza, que se denominan áreas asociacións.
O cerebro posúe estruturas en forma de árbore chamadas células nerviosas ou neuronas, conectadas entre si, que se encargan de activar todos os pensamentos.
Os órganos dos sentidos están en distintas partes do cerebro, estes comunícanse co sistema central.
PARTES DO CEREBRO
Hipotálamo: controla a temperatura interna do organismo.
Hipocampo: axuda a recordar cousas que pasaron recentemente.
Cerebelo: controla o equilibrio e a postura. Sen el non podería sosterte nin manterte en equilibrio sobre un pé.
Tronco cerebral: conecta o encéfalo cosa medula espiñal. Controla funcións fundamentais para a vida como a respiración.
Hipófises: segrega hormonas. As hormonas son sustancias químicas especiais que activan certas funcións do organismo.
miércoles, 10 de octubre de 2012
O aparello auditivo (1º BACH)
O aparello auditivo.
1. O oído: é o órgano responsable da audición e do equilibrio.
2. Estrutura do oído:
Oído interno: é un conduto que está relacionado co sentido do oído e co equilibrio.
Oído medio: encóntrase na caixa do tímpano. A súa cara esterna está formada por a membrana timpánica; e o tímpano que é o que o separa do oído externo.
Oído externo: é a parte que recolle as ondas sonoras do ambiente e as leva ao oído interno.
3. Equilibrio.
As canles semicirculares e o vestíbulo están relacionadas co equilibrio. Hai uns pelos que detectan os cambios de posición da cabeza.
As tres canles esténdense dende o vestíbulo formando ángulos máis ou menos rectos entre si, o cal permite que os órganos sensoriais rexistren os movementos que a cabeza realiza en cada un dos 3 planos do espacio (arriba, abaixo, esquerda, dereita, adiante ou atrás).Sobre as células pilosas do vestíbulo hai uns cristais de carbonato de calcio , chamados otolitos.Cando a cabeza se inclina os otolitos cambian e os pelos responden ao cambio de presión .Os ollos e outras células tamén axudan no equilibio . Si o oído está dañado, se producen problemas de equilibrio.
4. Gama de frecuencias que escoitan os animais.
Moitos animais escoitan una gama de frecuencias máis ampla ca dos seres humanos .Por exemplo: os silbatos para cans vibran a una frecuencia alta, que os seres humanos non son capaces de detectar; mentras que certas evidencias suxiren que os delfíns e as baleas se comunican con frecuencias fora do alcance do oído humano (ultrasons).
O rango máximo de audición nos seres humanos inclue frecuencias de sons dende 16 ata 20.000 ciclos por segundo .A sensibilidade do oído á intensidade do son (volumen) tamén varía con a frecuencia .A sensibilidade aos cambios de volumen é maior entre os 1.000 e os 3.000 ciclos, de maneira que se pode detectar cambios dun decibelio.
5. Os otorrinolaringólogos.
A maior parte das enfermedades do oído que implican procesos infecciosos, inflamatorios o alérgicos, son tratadas por médicos coñecidos como otorrinolaringólogos, que son os especialistas na larinxe, no nariz e nos oídos.Os ciruxanos otorrinolaringólogos tratan problemas como a otosclerose , o trauma físico e a drenaxe dos tecidos infectados que precisan de operación quirúrxicas.
martes, 2 de octubre de 2012
Dinamarca (VII)
Día 9 (xa nun teclado "completo": Ains, último día nesta fermosa terra, e con esta xente marabillosa... Quen dixo que os nórdicos son tan fríos? Vaia, nós tamen viñemos nunha situacion especial, e cecais iso axuda, pero a liberdade e facilidades que tanto Bent como Susanne me tenhen brindado, e o mesmo poden dicir o resto dos expedicionarios, é abrumadora. Hoxe puiden levantarme máis tarde, como a iso das 8:45 da mañá (que pensabades?). Un bo almorzo na compaña de toda a familia, e primeiras risas do día, xa que os xemelgos de Susanne (8 anos) estiveron a corrixirme a minha lectura en danés con algún dos libros que están a ler na escola. Deberon pensar que este galego era un pouco tonto, he, he... pero é que hai palabras en danés que abofé son impronunciables!!!. Con Susanne, fomos a recoller no seu coche a Ita, xa que neste día final, parte do profesorado de castelán do instituto de Hjørring (Nina, Monica e a propia Susanne), querían ofrecernos unha comida nun pobo costeiro do norte. Asi, puidemos visitar (logo dunha boa pateada) o faro de Rubjerg Knude (cuberto pola area da praia que o intenso vento e as ondas do mar arrastran continuamente, achegándose uns 8 metros anualmente cara o mar, quen pouco a pouco vai vencendo á terra firme) e as praias que o arrodean; a igrexa e o cemiterio en ruínas de Maarup; o pobo de Monstrup, onde comemos no seu coñecido restaurante da fábrica de vidro Glashuset unha boa variedade de pratos típicos desta zona do norte danés, e rematamos nunha pequena vila costeira onde puiden comprobar de novo a friaxe do mar danés na súa praia, de novo ateigada de búnkeres nazis da II Guerra Mundial. Voltamos (un servidor empapado) a casa de Susanne, onde Nils nos tiña preparadas unhas saborosas hamburguesas caseiras. Logo de despedirnos da familia (e dunha reñida partida de futbolín co pequeno da familia), fomos cara o instituto, onde habería unha pequena festa de despedida para o alumnado galego por parte das súas familias danesas e algúns profesores. Bailes conxuntos, pasteis, cafés e refrescos, risas, conversas, plans de voltar a verse, choros e bágoas... E ás 00 horas, cara o autobús que nos levaría ao aeroporto de Copenhage.
Día 10: Pouco me enteirei da viaxe á capital danesa, xa que me espertou o atasco de entrada ao aeroporto. Espera de varias horas polo EasyJet que nos levaría a Madrid (con máis dunha hora de retraso), recollida dun Manolete Bus (ese Carreira!!!), e chegada a Ourense no que debería ser o Día 11 da expedición (miña naiciña, 25 horas de viaxe!!!). Canso, pero contento, moi moi contento...
Que foi o mellor da viaxe? Sen dúbida toda a xente que coñecín e que con todo o agarimo do mundo me ensinaron do mellor xeito posible un pedaciño do seu día a día, do seu vivir e do seu sentir... Cada lugar recén descuberto sempre está vencellado á persoa coa que o descubriches por primeira vez... E todos eles forman agora parte da miña historia...
domingo, 30 de septiembre de 2012
Dinamarca (VI)
Dia 8: Uf, as 4:45 da manha... os meus ollos non dan creto da hora, e o meu corpo, menos... Arrasntrando os meus pes, dirixome a cocinha, onde Susanne xa me ten preparado un cafe e o almorzo (son marabillosos estes daneses!!!). Diriximonos cara o instituto, dende onde viaxamos a Frederikshavn para coller un barco que nos levara a Götheborg, en Suecia, onde pasaremos unhas horas deste sabado. Non pensabamos, nin por asomo, que dito barco seria tan grande, con tendas, restaurantes, zonas de lecer, varias cubertas... O alumnado flipou, e un servidor, tamen... Puidemos facer unhas fotos fantasticas, e sentir o vento que sopra no mar nesta zona do mundo. Logo dunhas tres horas, entrada no fiordo de Götheborg (espectacular), e atraque de popa no seu porto. Unha boa caminhata cara o centro a traves do seu cinturon verde, que arrodea un dos canais que cruza a cidade, e tempo libre, xa que pouco tempo nos queda antes de coller o barco de retorno. Vimos o Opera Palace, o Stora Teatren, o porto deportivo, e por suposto, nova xornada de compras, mais desta vez, con coroas suecas (un pouco mais asequibles a nosa economia). Unha cidade moi pluricultural, con ruas fermosas, tranvia, e cun ambiente moi bullicioso que contrasta coa tranquilidade observada ate o momento no norte de Dinamarca. Outra boa caminhata cara o porto, de novo tres horas de viaxe cara Frederikshavn, 45 minutos en bus cara Hjørring, e en casa con Susanne e os seus, quen nos estaban agardando coa cea feita, xa que eles xa comeran un bo anaco antes (as 21 horas e tarde para eles; un pouco despois os seus fillos foron durmir). E para cama, que ia facendo falla, mais coa sabida charla entre os catro previamente.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)